Rozdział 13.

I.. zaczęłam krzyczeć na mulata , który siedział i wpatrywał się we mnie dziwnym wzrokiem.
-... Przez was będę miała ochrzan od rodziców i już nigdy mi nie zaufają i nie zostawią mnie samej w domu...!- Przerwałam mój monolog, bo Zayn spadł z krzesła.
-Fuck.! Malik.! Co jest.? Obudź się.!!- potrząsałam chłopakiem ,ale nic to nie dało. - Chłopcy dzwońce po karetkę.!!! Zayn zemdlał.!!! - wszyscy wpadli do kuchni.
-Aria co się stało.?!- zapytał Niall.
-Ja nie wiem. Siedział, spadł i zemdlał..-zaczęłam histerycznie nabierać powietrza do płuc. Słyszałam jak w drugim pokoju Louis szybko podawał wszystkie informacje osobie po drugiej stronie telefonu. Wszystko działo się tak szybko. Harry i Niall zanieśli bezwładnego Zayna na kanapę. Po kilkunastu minutach w końcu przyjechała ta pieprzona karetka i zabrała mulata do szpitala. Razem z chłopakami wsiadłam do auta i ruszyliśmy za pojazdem.
Gdy dotarliśmy na miejsce chłopak znajdował się już w zamkniętej sali na badaniach.
Liam i Sylvia dołączyli do nas gdy tylko się o wszystkim dowiedzieli.
   Czekaliśmy na korytarzu nikt się  nie odzywał wszyscy byliśmy w szoku i martwiliśmy się o Malika.Ciszę przerwały otwierające się drzwi na korytarz wyszedł  niski,pucołowaty łysiejący lekarz wszyscy od razu zerwaliśmy się z niewygodnych krzesełek i obrzucilismy go masą pytań.
-Pan Malik ma wstrząśnienie mózgu
jest to łagodnym i częstym następstwem urazu mózgu, objawiającym się pourazową utrata przytomności , trwającą zwykle krócej niż 1 h. Utrata przytomności nie może utrzymywać się dłużej niż 6 h. Więc nie macie się o co martwić z waszym przyjacielem wszystko będzie w porządku może mieć tylko lekkie zaniki pamięci.
-Jak długo będzie musiał tu zostać?-Zapytał Liam
-2-3 dni góra tydzień musimy poddać go kilku badaniom a teraz bardzo przepraszam ale muszę iść do kolejnego pacjęta możecie wejść do sali i poczekać aż się obudzi.

wbiegliśmy do średniej wielkości  pokoju o zimnych miętowych ścianach i białej kafelkowej podłodze, gdzie w prawym rogu leżał nieruchomy Zayn słodko śpiący podłączony do kroplówki wyglądał jak mały niewinny kociak
Przysunęliśmy krzesła z pod okna do łóżka i usiedliśmy na nich.Zaczęliśmy już na luzie rozmawiać i wszyscy razem ochrzaniać Harrego gdy nagle dostałam smsa od mamy w którym napisała że wciąż sterczą na lotnisku w Polsce ponieważ na niebie unosi się mgła i dopóki nie opadnie żaden samolot nie może wystartować ani wylądować i z przeprosinami jeśli mnie obudziła. Przeczytałam na głos smsa.
-Ale Ci się upiekło z tą szybą.-Zaśmiał się Louis
-Mgła może opaśc w każdej chwili rodzice mogą jeszcze zdążyć  zauważyć brak szyby w oknie.Przeraziłam się na tą myśl.
-Nie martw się maleńka wszystko naprawimy .-Odparł Harry.
-No więc już zasuwajcie do mojego domu i zajmijcie się tym.
-Ehh...no dobra.- wstchnęli równocześnie.-Tylko daj nam klucze
Zaczęłam grzebać w mojej torebce bez skutku usiłując znaleźć właściwy przedmiot i w tym momencie przypomniałam sobie że zostawiłam klucze na komodzie w salonie...













Bardo bardzo bardzo was przepraszamy że nie dodawałyśmy tak długo rozdziałów,ale nie miałyśmy czasu  postaramy się żeby taka sytuacja więcej się nie powtórzyła. Jeśli nadal to czytacie to prosimy o dodawanie komentarzy gdyż to bardzo motwyyyuje. Teraz postaramy się pisać w miarę możliwości systematycznie i     wprowadzamy złotą zasadę
                            10  KOMENTARZY=NOWY ROZDZIAŁ